Men, Marianne, fartsgrensun gjell kji i USA

Først av alt: Vi kom oss heilskinna og heilberga fram, og har ikkje sett snurten av noko som kan likne på orkan enno. Veret i Memphis kan enkelt skildrast som steikande sol. I dag set vi nasen mot Little Rock. Der skal det visstnok vera ein liten storm som leikar seg, så kanskje vi kan hake av for litt uver på turen, likevel.

Reisa frå Panama city til Memphis var lang og ikkje utan komplikasjonar. Marianne: Ein generelt forsiktig sjåfør, ein spesielt forsiktig sjåfør i ny bil, med nytt girsystem, i nytt land på nye vegar. Nash, ein heller utolmodig sjåfør - som ja, kanskje ikkje så overraskande, vil fort fram. - NO kjører du forbi! - NEI, det kjem møtande trafikk! Og så bortetter. Det er ingen grunn til å utbrodere. Marianne fekk streng beskjed om at fartsgrenser ikkje er til anna enn pynt i dette ville landet mot vest.

Ein god halvtime etter at Nash har overteke rattet: Blålys og UP hankar oss inn. - Mam, were you awere that you were driving 76 mph in a 45-zone? - Eh, no, not really. - Ok, I let you go with a warning, then. Vel, la oss seia vi møttes på halvvegen. Fartsgrenser er ikkje heeilt utan betydning her borte, heller.

Så fort vi kom fram fekk vi innlosjering hjå Aaron. Triveleg fyr, lærar for underklassen i Memphis, avskyr likevel alt som smakar av Dangerous Minds og denslags kulturell glorifisering av yrket hans. Huset er det mest forskansa vi har vore i så langt. Kvar morgon vaknar vi til ei intens kvinnestemme som skjer oss i øyret: Lock that door! Lock that door! Da går Aaron ut for å jogge og alaramen er allereie på vakt. Ein ettermiddag vi var åleine måtte vi også gje pizzabodet følgjande beskjed:  - Can you go to the other door beacause of the alarm? We don´t live here. Ingen vart visst mistenksame av den grunn.

Aaron.

Men Memphis har sjølvsagt ikkje berre vore tøys og tull, det har også vore rock ´n roll. Marianne brukte ein dag på Graceland og fekk med seg Elvis Presley sin storslåtte tidlegare residens. Nash var som vanleg been there, done that. Marianne syntes det var fint der ute, men at det også var kvelande mange souvernirbutikkar. Tok også ein tur innom Sun studio og fekk ei innføring i plateinnspelingane si spede byring her i Memhis. Det var vel så bra.

Hello Mary Lou

 

Are you lonesome tonight? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sailing on Mississippi

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Where it all began..

Vi tok ein tur ut på kvelden, Beal street. Vi tenkte at det alt i alt måtte vera den beste måten å koma i waaalking i Memphis-stemning, og at dt var fint å kunne seia at vi hadde festa der. Det var tysdag kveld, så vi kunne kanskje kome på eit betre tidspunkt. Men det var mykje levande musikk, mykje blues og ikkje minst karaoke. Ein må berre takke den intense hosten for at vi ikkje stod på reportoaret den kvelden. Men vi møtte både roseseljarar, drosjesjåførar, baseball-spelarar og menneske frå Venezuela, og må alt i alt seia at det var ein heilaftan.    

Walking in Memphis

Sailin´on Mississippi